ต้นน้ำเกลี้ยง

ต้นน้ำเกลี้ยง

ชื่อท้องถิ่น:น้ำเกลี้ยงชื่อสามัญ:รักใหม่ชื่อวิทยาศาสตร์:Gluta usitata (Wall.) Ding Houชื่อวงศ์:Anacardiaceaeลักษณะวิสัย/ประเภท:ไม้ยืนต้นลักษณะพืช:น้ำเกี้ยงเป็นไม้ยืนต้น ต้นตั้งตรง สูง 5-15 เมตร เปลือกเรียบสีน้ำตาลเทา ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปไข่แกมขอบขนาน ปลายใบและโคนใบแหลม ผิวใบมีขนทั้งสองด้าน เป็นดอกช่อแบบช่อแยกแขนง ออกที่ปลายกิ่ง กลีบดอกสีขาว ผลเป็นผลสด รูปทรงกลม สีแดง และมีปีกที่เกิดจากส่วนของกลีบเลี้ยง สีแดง ติดอยู่จนกระทั่งเป็นผล นำเกี้ยงมีน้ำยางที่เป็นพิษรุนแรง คนที่แพ้หรือถูกไอจากต้นน้ำเกลี้ยงจะทำให้เกิดผื่นคัน ปวดแสบปวดร้อนมากปริมาณที่พบ:น้อยการขยายพันธุ์:-อธิบายวิธีการเพาะ/ขยายพันธุ์:การใช้ประโยชน์/ส่วนที่นำไปใช้ประโยชน์:คนอีสานเรียกน้ำเกี้ยงว่า ไม้กินคน เพราะน้ำยางที่เป็นพิษ น้ำยางของน้ำเกลี้ยงมีประโยชน์ในด้านอุตสาหกรรมการลงรักปิดทอง ในทางสมุนไพรจะใช้เปลือกหรือใบผสมรากหางนกกี้ ใบหรือรากหวดข่า เปลือกต้นแจง แก่นฝาง และเครือเขาคำ ต้มนำดื่ม รักษาโรคน้ำเหลืองเสีย มีแผลเปื่อยทั้งตัวต้นน้ำเกลี้ยง หรือ ต้นรักแหล่งที่พบ:พฤกษาน่าสนข้อมูลอื่นๆเพิ่มเติม:ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ได้:ทุกฤดูแหล่งที่มาของข้อมูล:http://thaiforestherb.blogspot.com